Eerstelijnszorg
Ik ben werkzaam in de eerste lijn en zoek, waar nodig, samenwerking met andere eerstelijns professionals (meestal fysiotherapeut en/of ergotherapeut). Bij aanvang van de trajecten screen ik op de zogenaamde ‘gele’ vlaggen (psychosociale risicofactoren/voorspellers chronische pijn). Hierin ligt in de begeleiding dan ook mijn kracht: ik behandel op factoren waarvan men weet dat ze (de kans op) chroniciteit voorspellen. Voorbeelden hiervan zijn catastrofen bij pijn en onzekerheid/angst bij bewegen. Vanzelfsprekend ben ik goed op de hoogte van huidige (multidisciplinaire) richtlijnen en de zorgstandaard chronische pijn.

Beïnvloeding pijnsysteem
Behandeling door mij als pijnpsycholoog is niet gericht op acceptatie maar, in het bijzonder op beïnvloeding van de gevoeligheid van het pijnsysteem, bevordering van de kwaliteit van leven en weer functioneren op maatschappelijk niveau.  Acceptatie, of liever gezegd onderkenning dat de pijn er Nu is, is hiervoor overigens wèl zinvol. Uitgebreide pijneducatie kan overigens al veel rust en een gevoel van controle geven voor cliënten. 

Pijnpsychologie
Schakel mij daarom niet alleen in als cliënten “moeten leren leven” met de pijn. Pijnpsychologie maakt een volwaardig deel uit van hedendaagse pijnbehandelingen en geeft cliënten inzicht in hun eigen mogelijkheden om pijn aan te pakken.

Vergoeding
Mijn begeleidingstraject wordt niet vergoed door de zorgverzekeraar. De reden daarvoor is tweeledig: enerzijds wil ik me in mijn werk niet laten leiden voor verplichtingen en randvoorwaarden van verzekeraars, anderzijds beschik ik niet over een BIG registratie. Cliënten kunnen de kosten voor begeleiding wel opvoeren onder ‘Zorgkosten’ bij de aangifte inkomstenbelasting, indien ze een verwijsbrief van een arts bezitten. Ook valt te denken aan een bijdrage via de werkgever bij verzuim of in het kader van persoonlijke ontwikkeling.